کد مطلب:276350 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:140

ذلت دشمنان به دست آن حضرت بعد از ظهور
در كافی از حضرت ابوجعفر باقرعلیه السلام روایت شده كه فرمود: هرگاه قائم بپاخیزد، ایمان را بر هر ناصبی عرضه می كند، پس اگر به طور حقیقی آن را پذیرفت (كه هیچ) و گرنه گردنش را می زند، یا باید جزیه بدهد؛ چنان كه امروزه اهل ذمّه جزیه می دهند و همیان بر كمر می بندد و آن ها را از شهرها به سوی شهرهای بزرگ می راند. [1] .

می گویم: در حرف «الف» مطالبی كه بر این معنی دلالت می كرد، گذشت.

و در كافی از حضرت ابی عبد اللَّه صادق علیه السلام منقول است كه فرمود: حقّ را دولتی و باطل را دولتی است و هر كدام از آن ها در دولت دیگری ذلیل و خوار است. [2] .

و در بحار از حضرت ابوجعفر باقرعلیه السلام است كه درباره آیه «تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةُ ذلِكَ الیَوْمُ الَّذِی كانُوا یُوعَدُونَ»؛ [3] ذلّت آنان را فرا گیرد، این همان روزی است كه [رسولان حق] به آنان وعده می دادند. فرمود: یعنی روز خروج قائم علیه السلام. [4] .

و در تفسیر علی بن ابراهیم از حضرت ابی عبد اللَّه صادق علیه السلام درباره آیه «فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنْكاً»؛ [5] پس به راستی كه معیشت تنگی خواهد داشت. آمده كه فرمود: این وضع قسم



[ صفحه 170]



به خدا برای ناصبیان است. معاویه بن عمّار عرضه داشت: فدایت شوم! روزگار دراز و طولانی آن ها را دیده ایم كه در كفایت و وسعت به سر برده، تا مرده اند. حضرت فرمود: وضع سخت - قسم به خدا - برای آن ها در رجعت خواهد بود كه عذره خواهند خورد. [6] .


[1] روضه كافي: 227:8.

[2] غيبت نعماني: 319.

[3] سوره معارج، آيه 44.

[4] بحار الانوار: 51: باب آيات المؤوّلة.

[5] سوره طه، آيه 134.

[6] تفسير القمي: 424.